سوالات متداول

روش های مختلفی برای مصرف مجیک ماشروم وجود دارد که می تواند از نظر تأثیرات و میزان ماده موثره سیلوسایبین متفاوت باشد. برخی از روش های رایج عبارتند از:

خوردن قارچ تازه یا خشک: سنتی ترین روش مصرف قارچ جادویی، خوردن آن به صورت خام یا خشک است. جویدن کامل آنها باعث می شود که ترکیبات روانگردان آزاد شده و در بدن جذب شوند.

مخلوط کردن با غذا: برای پوشاندن طعم مجیک ماشروم، می توان آنها را با مواد غذایی مانند ماکارونی، سوپ یا اسموتی مخلوط کرد. این روش امکان تجربه لذت‌بخش‌تری را فراهم می‌کند و در عین حال به اثرات دلخواه خود دست می‌یابد.

دم کردن در چای: مجیک ماشروم را می توان به همراه چای دم کرده استفاده کرد، که می تواند روشی کنترل شده و محتاطانه تر را برای مصرف آنها فراهم کند. اثرات نوشیدن دم کرده چای می تواند شبیه به اثرات خوردن آن باشد، اما شروع و مدت اثر معمولا متفاوت است.

سرطان ریه یک بیماری جدی و اغلب کشنده است. از هر ۵ مرگ ناشی از سرطان، 1 نفر به دلیل سرطان ریه می میرد. میزان بقای بیمار مبتلا به سرطان ریه بسته به نوع و مرحله سرطان در هنگام تشخیص و همچنین سایر عوامل مانند سلامت کلی و رژیم درمانی فرد متفاوت است. در صورت تشخیص سرطان ریه در مراحل اولیه احتمال درمان زیاد می شود. با این حال، هنگامی که سرطان ریه به مرحله نهایی خود می رسد ممکن است درمان ها پاسخگو نباشد. 

گزینه های درمانی برای سرطان بدخیم ریه شامل جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی، ایمونوتراپی، درمان هدفمند و درمان بیولوژیکی است. بسته به نوع سرطان و مرحله آن، ممکن است ترکیبی از این درمان ها توصیه شود. اگر سرطان بیش از حد گسترش یافته باشد که جراحی یا رادیوتراپی موثر نباشد، معمولاً شیمی درمانی و/یا ایمونوتراپی توصیه می شود. اگر سرطان پس از درمان شیمی درمانی دوباره شروع به رشد کرد، ممکن است یک دوره درمانی دیگر توصیه شود. در برخی موارد، اگر سرطان دارای جهش خاصی باشد، درمان بیولوژیکی یا هدفمند می تواند به جای شیمی درمانی یا پس از شیمی درمانی استفاده شود.

آب آوردن ریه (پلورال افیوژن)، که با تجمع مایع در پوشش اطراف ریه مشخص می شود، می تواند به عنوان یک شاخص مهم یا عارضه سرطان های مختلف در نظر گرفته شود. انواع سرطان های مختلف از جمله سرطان ریه، سرطان سینه، تخمدان و سرطان روده بزرگ می توانند منجر به آب آوردن ریه شوند. افیوژن سلول‌های سرطانی، زمانی که متاستاز می‌کند یا گسترش می‌یابد، می‌تواند به فضای ریه برسد و باعث التهاب و تجمع مایع شود. این تجمع مایع می تواند توانایی ریه برای انبساط کامل در طول تنفس را مختل کند و در نتیجه علائمی مانند تنگی نفس، سرفه خشک، سنگینی قفسه سینه را ایجاد کند.

ندول های ریه، سلول‌های کوچک، گرد یا بیضی شکل در ریه ها هستند که اغلب به طور تصادفی در طی آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن شناسایی می شوند. ندول های ریه می توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. بیشتر گره هایی که در ریه ها یافت می شوند خوش خیم هستند و خطر تبدیل شدن به سرطان را ندارند. با این حال، برخی از گره ها ممکن است سرطانی باشند که این گره ها با سرعت بیشتری رشد می کنند.

داروهای شیمی درمانی که معمولا در درمان سرطان ریه استفاده می شوند عبارتند از:

داروهای مبتنی بر پلاتین: سیس پلاتین (Cisplatex) و کربوپلاتین (Carboplat) که در شیمی درمانی سرطان ریه استفاده می شوند. این داروها اغلب با داروهای دیگر برای یک رژیم درمانی موثرتر ترکیب می شوند. بسته به نوع و مرحله سرطان ریه، ممکن است از داروهای شیمی درمانی مختلفی در ترکیب با داروهای مبتنی بر پلاتین استفاده شود.

برخی از این داروها عبارتند از:

پمترکسد (Pemetrex)

وینورلبین (Navelbine)

جمسیتابین (Gemzar)

پاکلی تاکسل (Taxol)

دوستاکسل (Taxotere)

اتوپوزید (Eposide)

داروهای شیمی درمانی علاوه بر اینکه سلول های سرطانی را هدف قرار داده و از بین می برند، سلول های سالم بدن بیمار را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. عوارض جانبی شیمی درمانی در درمان سرطان ریه در افراد مختلف متفاوت است، اما رایج ترین آنها عبارتند از:

- ریزش مو: شیمی درمانی منجر به ریزش مو می شود، که شامل ریزش موهای سر، ابروها، مژه ها و سایر موهای بدن است. معمولاً موها پس از اتمام درمان دوباره رشد می کنند، اما رشد مجدد ممکن است به طور موقت از نظر بافت یا رنگ متفاوت باشد.

- مشکلات گوارشی: عوارضی مانند تهوع و استفراغ، کاهش اشتها، کاهش وزن، زخم های دهان و مشکلات گوارشی مانند یبوست یا اسهال از عوارض جانبی شایع در درمان های مبتنی بر شیمی درمانی است. 

- خستگی: احساس خستگی، ضعف، یا کاهش سطح انرژی یکی از عوارض جانبی مکرر شیمی درمانی است  که به دلیل کاهش تعداد گلبول های قرمز ایجاد می شود. این علائم می تواند کاملاً ناتوان کننده باشد و بیماران ممکن است نیاز به تنظیم فعالیت های روزانه خود داشته باشند.

- افزایش خطر عفونت: شیمی درمانی می تواند با تأثیر بر تولید گلبول های سفید خون، توانایی بدن برای مبارزه با عفونت ها را کاهش دهد. این امر منجر به افزایش خطر عفونت، طولانی شدن زمان بهبودی و کبودی یا خونریزی می شود.

برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی دیگری مانند تغییر در طعم یا بوی دهان، نوروپاتی (بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست ها و پاها)، تغییرات پوستی (خشکی، بثورات، یا افزایش حساسیت به نور خورشید) را تجربه کنند تغییرات شناختی مانند مشکل در تمرکز یا مشکلات حافظه از دیگر عوارض ایجاد شده به وسیله داروهای شیمی درمانی می باشد. اکثر عوارض جانبی معمولاً پس از پایان درمان از بین می روند.

شیمی درمانی یک درمان رایج برای سرطان ریه است و استفاده از آن به نوع و مرحله سرطان ریه، سلامت کلی فرد و داشتن یا نداشتن  متاستازبستگی دارد. در اینجا خلاصه ای از نحوه استفاده از شیمی درمانی در مراحل مختلف سرطان ریه آورده شده است:

• سرطان ریه سلول غیر کوچک در مراحل اولیه (NSCLC): شیمی درمانی معمولاً همراه با سایر درمان ها مانند جراحی و پرتودرمانی انجام می شود. برای NSCLC در مراحل اولیه، شیمی درمانی پس از جراحی (شیمی درمانی کمکی) می تواند به کاهش خطر بازگشت سرطان کمک کند.

  در برخی موارد، شیمی درمانی ممکن است قبل از عمل جراحی (درمان نئوادجوانت) برای کوچک کردن سرطان و راحت‌تر برداشتن ضایعه سرطانی استفاده شود.

• سرطان ریه سلول غیر کوچک پیشرفته (NSCLC): شیمی درمانی اغلب برای درمان NSCLC پیشرفته، به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها مانند پرتودرمانی استفاده می شود.

  ترکیب اولیه شیمی درمانی معمولاً برای 4 تا 6 سیکل انجام می شود. برای بیمارانی که نمی توانند شیمی درمانی ترکیبی را تحمل کنند، ممکن است از داروهای شیمی درمانی منفرد استفاده شود. در برخی موارد، دارودرمانی هدفمند یا داروهای ایمونوتراپی ممکن است همراه با شیمی درمانی تجویز شود.

• سرطان ریه سلول کوچک: شیمی درمانی درمان اصلی سرطان ریه سلول کوچک است، زیرا این نوع سرطان به خوبی به شیمی درمانی پاسخ می دهد. داروهای شیمی درمانی ممکن است به تنهایی، قبل یا بعد از پرتودرمانی و یا همزمان با پرتودرمانی تجویز شوند.
• سرطان ریه سلول کوچک پیشرفته: شیمی درمانی درمان اولیه سرطان ریه سلول کوچک پیشرفته است و ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها تجویز شود.

گرفتگی صدا یک علامت رایج در سرطان ریه است که می تواند ناشی از عوامل مختلف مرتبط با این بیماری باشد. درمان گرفتگی صدا شامل پرداختن به علت زمینه‌ای و همچنین تمرکز بر مدیریت خود علامت است. گرفتگی صدا ممکن است زمانی رخ دهد که تومور ایجاد شده در ریه به عصب راجعه حنجره فشار وارد کند و بر عملکرد تارهای صوتی تأثیر بگذارد. درمان‌های سرطان مانند جراحی، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی با هدف قرار دادن و کوچک کردن تومور می‌توانند به کاهش فشار روی عصب کمک کرده و سبب بهبود گرفتگی صدا شوند. همچنین برخی از داروها می توانند به مدیریت علائم مربوط به گرفتگی صدا کمک کنند. داروهای سرکوب‌کننده‌های سرفه، داروهای پاک کننده خلط و داروهای گشاد کننده برونش می‌توانند با تسکین سرفه‌های مداوم به کاهش گرفتگی صدا کمک کنند.

مدیریت سرفه مرتبط با سرطان ریه شامل طیف وسیعی از داروها با هدف کاهش علائم و بهبود راحتی بیمار است. 

1. سرکوب کننده های سرفه: این داروها با اثر بر رفلکس سرفه در مغز عمل می کنند. استفاده از آنها تحت راهنمایی پزشکی، به ویژه در سرطان ریه، بسیار مهم است، زیرا سرکوب سرفه ممکن است مانع از پاکسازی ترشحات شده و می توانند منجر به عوارضی مانند ذات الریه شوند.
2. داروهای پاک کننده خلط: در مواردی که سرفه همراه با مخاط بیش از حد باشد، ممکن است داروهایی به نام خلط آور یا موکولیتیک تجویز شود. اکسپکتورانت ها به رقیق شدن مخاط کمک می کنند و سرفه را آسان تر می کنند، در حالی که موکولیتیک ها مستقیماً مخاط را تجزیه می کنند و به پاکسازی آن کمک می کنند. هدف این داروها تسهیل تنفس با کاهش میزان و ویسکوزیته مخاط در مجاری هوایی است.
3. داروهای استنشاقی برونکودیلاتور: سرطان ریه می تواند باعث انقباض یا باریک شدن راه هوایی شود که منجر به مشکلات تنفسی و تشدید سرفه می شود. گشادکننده‌های برونش که اغلب از طریق استنشاقی تجویز می‌شوند، با شل کردن ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی تنفس را آسان‌تر می‌کنند. اگر سرفه مربوط به اسپاسم برونش یا تنگ شدن مجرای هوا باشد، این موارد مفید هستند.
4. داروهای اپیوئیدی : در موارد سرفه شدید و بی امان که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد، ممکن است از داروهای مخدر استفاده شود. این داروها می توانند با تأثیر بر مرکز سرفه در مغز، سرفه را سرکوب کنند. با این حال، این داروها به دلیل عوارض جانبی و خطر دپرشن تنفسی، با احتیاط تجویز می شوند.

توجه به این نکته ضروری است که انتخاب دارو و دوز آن باید با دقت توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی براساس نیازها و شرایط خاص فرد تعیین شود. آنها عواملی مانند نوع و شدت سرفه، وضعیت سلامت کلی بیمار و هر گونه درمان یا داروی مداوم دیگر را در نظر خواهند گرفت. نظارت و تنظیم منظم در دارو ممکن است برای اطمینان از کنترل بهینه علائم و به حداقل رساندن عوارض جانبی ضروری باشد.

گرفتگی صدا یک علامت رایج در سرطان ریه است که می تواند ناشی از عوامل مختلف مرتبط با این بیماری باشد. درمان گرفتگی صدا شامل پرداختن به علت زمینه‌ای و همچنین تمرکز بر مدیریت خود علامت است. گرفتگی صدا ممکن است زمانی رخ دهد که تومور ایجاد شده در ریه به عصب راجعه حنجره فشار وارد کند و بر عملکرد تارهای صوتی تأثیر بگذارد. درمان‌های سرطان مانند جراحی، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی با هدف قرار دادن و کوچک کردن تومور می‌توانند به کاهش فشار روی عصب کمک کرده و سبب بهبود گرفتگی صدا شوند. همچنین برخی از داروها می توانند به مدیریت علائم مربوط به گرفتگی صدا کمک کنند. داروهای سرکوب‌کننده‌های سرفه، داروهای پاک کننده خلط و داروهای گشاد کننده برونش می‌توانند با تسکین سرفه‌های مداوم به کاهش گرفتگی صدا کمک کنند.

مرحله ۴ سرطان ریه پیشرفته ترین نوع سرطان ریه است که در آن سرطان به هر دو ریه، ناحیه اطراف ریه یا اندام های دیگر گسترش یافته (متاستاز) است. این پیشرفت تهاجمی اغلب منجر به علائم بی شماری می شود که ماهیت پیشرفته بیماری را نشان می دهد. برخی از علائم و نشانه های رایج مرحله ۴ سرطان ریه عبارتند از:

سرفه های مداوم: صرف نظر از مرحله سرطان ریه، سرفه مداوم یکی از علائم بارز سرطان ریه است این سرفه ها در مرحله 4 تبدیل به سرفه خونی یا خلط زنگ زده می شوند.

درد: درد از تومور اولیه و یا از متاستاز سرطان ریه به بافت ها یا استخوان های اطراف ایجاد می شود. درد استخوان به ویژه در این مرحله که سرطان به استخوان ها گسترش یافته است، شایع است.

تنگی نفس و مشکل در تنفس: همانطور که تومور رشد می کند و به بافت ریه بیشتری حمله می کند، مشکلات تنفسی می تواند بارزتر شود. افزایش درگیری ریه می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد ریه تأثیر بگذارد و منجر به تنگی نفس شود.

عفونت های مکرر قفسه سینه: عملکرد ضعیف ریه به دلیل سرطان می تواند افراد را مستعد عفونت های مکرر قفسه سینه کند.

غدد لنفاوی متورم: بزرگ شدن غدد لنفاوی در نزدیکی ریه ها یا در سایر نواحی بدن می تواند نشان دهنده گسترش سرطان ریه باشد.

یرقان: اگر سرطان به کبد متاستاز داده باشد و جریان صفرا را مسدود کند، ممکن است زردی پوست و چشم ها رخ دهد.

علائم عصبی: هنگامی که سرطان به مغز یا سیستم عصبی متاستاز می دهد، افراد ممکن است دچار سردرد، مشکلات تعادلی، تشنج، سرگیجه، ضعف عضلانی یا بی حسی در اندام ها شوند.