ترک اعتیاد با سایلوسایبین

یکی از مکانیسم‌های بالقوه برای این امر، اختلال در الگوهای فکری ناسازگار و افزایش انعطاف‌پذیری شناختی است. سایلوسایبین می تواند مسیرهای عصبی ایجاد شده مرتبط با اعتیاد را تضعیف کند و ایجاد ارتباطات جدید بین سلولی را تسهیل نمایید. این نوروپلاستیسیته ممکن است به افراد کمک کند تا از الگوهای رفتاری ریشه‌دار خود رها شوند و دیدگاه‌های جایگزینی برای این الگو ها پیدا کنند.

اثرات سایلوسایبین بر عواطف، جنبه مهم دیگری است که می‌تواند موجب رهایی از گره های روانی درونی شده و در نتیجه رفع آسیب‌های روحی یا ناراحتی عاطفی گذشته را که ممکن است به درمان اعتیاد کمک کند، تسهیل  می کند.  این امر از طریق افزایش آگاهی عاطفی و پرورش بازتاب ذهنی فرد نسبت به خود صورت میگیرد، سایلوسایبین از جهت درمانی به افراد این امکان را می دهد تا به مسائل روانشناختی اساسی بپردازند و مکانیسم های دفاعی سالم تری برای مواجهه با مشکلات ایجاد کنند.

علاوه بر این، اعتقاد بر این است که توانایی سایلوسایبین برای القای تجربیات عرفانی به پتانسیل درمانی آن کمک می کند. این تجارب اغلب شامل احساس وحدت، تعالی و به هم پیوستگی است که منجر به تغییر عمیق در دیدگاه و ارتباط بیشتر با هدف و ارزش‌های فرد می‌شود. چنین تجربیاتی می‌تواند حس ارزشمند بودن و  در نتیجه انگیز لازم  برای غلبه بر اعتیاد به افراد بدهد.