هیپوکلروس استاندارد طلایی برای مراقبت و مدیریت زخم و اسکار

ضد عفونی کننده های رایج مورد استفاده با کاربردهای پوستی، پزشکی و زیبایی شامل ایزوپروپیل الکل، پوویدون ید (بتادین) و کلرهگزیدین هستند. ایزوپروپیل الکل، اگرچه ارزان است، اما می تواند باعث التهاب شود، کوتاه اثر است،  فعالیت ضد میکروبی پایدار ندارد و قابل اشتعال است.

بتادین سرعت عمل بالایی دارد اما در اثر تماس با خون و خلط انسان خنثی می شود.

 کلرهگزیدین به طور گسترده به عنوان یک عامل ضد عفونی کننده پوست، مورد استفاده قرار می گیرد و پاکسازی پوست را به خوبی انجام داده و اثر ضد میکروبی بسیار بالای را پیش از جراحی ارائه می دهد، اما خطر قابل توجه مسمومیت چشمی به ویژه هنگامی که کلرهگزیدین در نواحی اطراف چشم استفاده می شود وجود دارد، که چالشی جدی برای متخصصان پوست، جراحان پلاستیک و خدمات مراقبت پوست است. اگر کلرهگزیدین به طور ناخواسته با سطح چشم تماس پیدا کند، موجب آسیب به قرنیه و مشکلات بینایی خواهد شد. خطر سمیت چشمی کلرهگزیدین به عنوان یک نگرانی جدی برای پزشکانی که اعمال روتین پوستی را انجام می دهند وجود دارد.

هیپوکلروس اسید (HOCl)، فعالیت ضد میکروبی قوی در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها نشان می دهد. هنگامی که پوست آسیب می بیند در واقع دریچه ای جهت ورود عوامل بیماری زا ایجاد می گردد. هنگامی که عوامل بیماری زا به سلول های بدن  انسان حمله ور می شوند، نوتروفیل ها به محل عفونت مهاجرت کرده تا پاتوژن های مهاجم را تخریب نمایند این سلول ها (نوتروفیل ها) از اسید هیپوکلروس به عنوان اکسید کننده و از بین برنده عوامل پاتوژن برای دفاع از بدن استفاده می کنند. این اثربخشی قوی و عدم مقاومت میکروبی به همراه زیست سازگاری در مقابل سلول های بدن، این ماده را به عنوان گزینه ای جذاب برای فعالیت ضد میکروبی در محل زخم،  جراحی، به ویژه پس از اعمال پزشکی و زیبایی تبدیل می کند.

HOCL، الزامات COSHH (کنترل مواد خطرناک برای سلامتی) برای نگهداری، جابجایی یا دفع ندارد و زیست سازگار بوده و برای بافت های بدن انسان ایمن است. این ماده ی غیر تحریک‌کننده و غیر حساسیت زا یک عامل ضد میکروبی قوی و سریع الاثر با اثرات ضد التهابی قوی است ، بنابراین به عنوان قوی ترین و ایمن ترین ماده برای بهبود زخم توصیه می شود.

درد، التهاب و خارش از اثرات التهابی زخم است که به واسطه ترشح مدیاتورهای سیستم ایمنی مثل هیستامین، پروستاگلاندین تشکیل و تشدید می شود. بخش قابل توجهی از قدرت HOCl ناشی از اثرات ضد التهابی آن است. که از تاثیر آن بر کنترل پاسخ ماست سل ها (سلول های سیستم ایمنی) ناشی می شود. به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی به میکروب های در حال تکثیر، ماست سل ها محل زخم را با القای التهاب محدود کرده و از گسترش عفونت به سایر نقاط بدن جلوگیری می کنند.

مطالعات نشان می دهد که HOCl، به عنوان تثبیت کننده غشای ماست سل عمل می کند و موجب مهار مکانیسم های سلولی در جهت ترشح گرانول های حاوی هیستامین و پروستاگلاندین بدون تغییر در مسیر سیگنالینگ IgE می شود.

HOCl باعث بهبود قابل توجهی در اندازه زخم وعفونت و همچنین کاهش قابل توجه علائم التهاب می شود.

خارش و درد همراه آن از نگرانی های جدی و قابل توجه در مدیریت زخم است. خاراندن زخم می تواند چرخه خارش را تشدید کند و منجر به التهاب اضافی و افزایش خطر تشکیل اسکار شود.

 در سال 2013، در مطالعه ای  دو مکانیسم برای اثر ضدالتهابی HOCl پیشنهاد شد :

(الف) HOCl با اثرات کشندگی خود در برابر پاتوژن های پوستی، به ویژه استافیلوکوک اورئوس، منجر به از بین بردن عوامل میکروبی در محل زخم می شود.

(ب) اثر ضد التهابی HOCL، که موجب کاهش  فعالیت هیستامین، لکوترین4 ب LTB و اینترلوکین-2 (IL-2) میشود، که همگی در پاتوفیزیولوژی خارش نقش دارند.

در مطالعه ای که اخیرا به چاپ رسید، در مورد خارش و درماتیت آتوپیک در موش، محققان دریافتند که درمان با ژل HOCl از ایجاد ضایعات اگزمایی و حملات خراشیدگی جلوگیری می کند. نتایج نشان می دهد که کاهش مستقیم پاسخ حسی توسط HOCl منجر به کاهش قابل توجه خارش و التهاب در داخل بدن می شود. علاوه بر این، نتایج مطالعات نشان می دهد که 50٪ از افراد در روز اول درمان، بهبود خارش را گزارش کردند و 85 ٪ از افراد کاهش قابل توجهی در خارش  3 روز پس از درمان با HOCl  گزارش کردند.