انقلاب بزرگ در درمان قطعی سرطان ریه با اسپادژن

استرس اکسیداتیو: این ماده یک مولکول بسیار واکنش پذیر است که می تواند استرس اکسیداتیو را در سلول ایجاد کند. استرس اکسیداتیو به عدم تعادل بین تولید گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) و توانایی بدن برای سم‌زدایی اشاره دارد. در سلول های سرطانی، استرس اکسیداتیو می تواند منجر به آسیب به اجزای سلولی مانند پروتئین ها، لیپیدها و DNA شود.
القای آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی): آسیب DNA و استرس اکسیداتیو می تواند مسیرهای آپوپتوز مختلف را در سلول سرطانی فعال کند. این مسیرها شامل یک سری رویدادهای بیوشیمیایی هستند که در نهایت منجر به فعال شدن کاسپازها می شوند. کاسپاز ها آنزیم هایی هستند  که مسئول آغاز فرآیند آپوپتوز بوده و مسیرهای سیگنالینگ مختلفی را تعدیل می کنند این آنزیم ها در نهایت بقا و مرگ سلولی را تنظیم می کند.
فعال سازی کالپین: این ماده  پروتئازهای وابسته به کلسیم به نام کالپین ها را فعال می کند. کالپین ها تعدادی از پروتئین هایی را که در بقای سلولی نقش دارند مانند Bcl-2 و p53، جدا کرده و در نهایت منجر به القای آپوپتوز می شوند.
پاسخ ایمنی: القای آپوپتوز در سلول های سرطانی باعث تحریک پاسخ ایمنی می شود. سلول های سرطانی در حال مرگ سیگنال هایی را آزاد می کنند که سلول های ایمنی را به محل تومور جذب می کند. این ویژگی توانایی بدن در تشخیص و از بین بردن سلول های سرطانی را افزایش می دهد.
پارگی لیزوزوم: این دارو، لیزوزوم ها را که اندامک هایی حاوی آنزیم های تجزیه کننده هستند پاره می کند. انتشار این آنزیم ها در سیتوپلاسم می تواند به اجزای سلولی آسیب برساند و باعث القای آپاپتوز شود.
سرطان ریه یکی از چالش های بزرگ سلامت جهانی است و همچنان نیازمند استراتژی‌های درمانی نوآورانه بوده که بتواند به طور موثر سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد و در عین حال برای اثر گذاری بیشتر از سیستم ایمنی بیمار استفاده کند. در این روش درمانی،  داروی مورد استفاده به دلیل توانایی منحصر به فردش در القای آپوپتوز در سلول های سرطانی و همچنین تقویت پاسخ ایمنی، به عنوان یک عامل امیدوار کننده ظاهر شده است. مکانیسم اثر دوگانه دارو، آن را به عنوان یک فرآورده دارویی موثر در درمان سرطان ریه قرار می دهد.مطالعات ما با بررسی این ماده به عنوان یک درمان بالقوه سرطان ریه آغاز شد. با استفاده از سنجش‌های کشت سلولی در شرایط آزمایشگاهی و آنالیزهای in vivo (درون تنی)، طیف وسیعی از غلظت‌های ماده برای تأثیر آنها بر رده‌های سلولی سرطان ریه مورد ارزیابی قرار گرفت تا تأثیر آن بر مرگ سلول‌های سرطانی و تنظیم سیستم ایمنی بررسی شود. نتایج آزمایشات ما نشان داد که فراورده حاصل باعث القای مسیرهای آپاپتوز در سلول های سرطانی می شود. این پدیده با تنظیم مثبت همزمان نشانگرهای مرتبط با سیستم ایمنی همراه بود که به طور قابل توجهی، نشان دهنده پتانسیل فعال شدن سیستم ایمنی در پاسخ به درمان با این فراوده در محیط سلول های سرطان ریه است.

یافته‌های به دست آمده ازاثر بخشی فراورده حاصل در از بین بردن سلول های سرطانی سکوی پرشی برای تلاش‌های تحقیقاتی ما  با هدف از بین بردن سرطان ریه فراهم کرد.