اثر درمانی سیلوسایبین بر اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی Social Anxiety Disorder
اختلال اضطراب اجتماعی با ترس شدید از موقعیت ها و تعاملات اجتماعی شناسایی می شود. افرادی که این اختلال را تجربه می کنند، اغلب بر این باورند که توانایی های اجتماعی آنها در مقایسه با افراد معمولی به طور قابل توجهی کمتر است که این امر منجر به ترس از شرمساری یا سرزنش دیگران در موقعیت های اجتماعی مختلف می شود.
فهرست مطالب (کلیک کنید)
علائم اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی می تواند فرد را قبل، در طول و/یا بعد از یک موقعیت اجتماعی تحت تاثیر قرار دهد. علائم این اختلال را می توان به دو دسته علائم جسمی و رفتاری تقسیم کرد.
علائم جسمی اختلال اضطراب اجتماعی
- سرخ شدن
- تعریق
- ضربان قلب سریع
- لرزیدن
- ناراحتی معده و/یا حالت تهوع
- مشکل در تنفس
- سبکی سر
علائم رفتاری اختلال اضطراب اجتماعی
- اجتناب از موقعیت های اجتماعی
- پرهیز از قرار گرفتن در مرکز توجه
- نگرانی در مورد چگونه ظاهر شدن در مقابل دیگران
- اضطراب شدید قبل از یک موقعیت اجتماعی
- تحلیل بیش از حد موقعیت های اجتماعی
- نشخوار فکری درباره تجارب اجتماعی گذشته
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، ترس شدید و دائمی از تماشا شدن و قضاوت شدن توسط دیگران دارند که همین ترس، بر فعالیت ها و روابط روزانه آنها تأثیر می گذارد. این افراد، در موقعیت های اجتماعی بسیار مضطرب هستند، نگران شرمساری یا تحقیر شدن هستند و ترس شدیدی از تعامل یا صحبت با غریبه ها دارند. این افراد، از موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شود، مانند شرکت در مهمانی‌ها یا مجالس اجتماعی اجتناب می کنند و در برقراری تماس چشمی یا صحبت کردن در جمع مشکل دارند. ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولا در اوایل نوجوانی شروع می شود، اگرچه گاهی اوقات می تواند در کودکان یا در بزرگسالان نیز ایجاد شود. شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در طول زندگی بین ۲ تا ۷ درصد در سطح جهان است. در برخی از کشورهای غربی، مانند ایالات متحده، کانادا، و کشورهای اروپایی، میزان شیوع این اختلال حدود 5 تا 12% است. .
علل احتمالی اختلال اضطراب اجتماعی
عوامل متعددی در ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نقش دارند که عبارتند از:
جامعه پذیری محدود
زمانی که افراد فرصت های محدودی برای تعامل اجتماعی داشته باشند، مهارت ها و اعتماد به نفس لازم برای موقعیت های اجتماعی را کسب نمی کنند. در نتیجه، وقتی در موقعیت‌های اجتماعی قرار می گیرند ، به شدت مضطرب می شوند.
ژنتیک
ژنتیک نقش به سزایی در بروز اختلال اضطراب اجتماعی دارد. تحقیقات نشان می دهد که این اختلال می تواند از والدین به فرزندان منتقل شود.
والدین سلطه گر
رفتارهای حمایتی بیش از حد والدین، که شامل کنترل بیش از حد، پناه دادن، و قرار دادن محدود فرزند در معرض تجارب اجتماعی است، با افزایش خطر ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان و نوجوانان مرتبط است.
سابقه آزار و اذیت
زمانی که فردی به طور مکرر با افراد زورگو و دیکتاتور مواجه است، ممکن است احساس ترس، شرم و تحقیر در او ایجاد شود. با گذشت زمان، این مسئله می تواند منجر به افزایش احساس نگرانی در مورد قضاوت شدن یا ارزیابی منفی توسط دیگران شود.
خاطرات تحقیر عمومی
تحقیر عمومی به تجربیاتی اطلاق می شود که در آن فرد به طور عمومی توسط دیگران خجالت زده، مسخره یا شرمنده می شود. این تجربیات می توانند اثرات طولانی مدتی بر عزت نفس و درک فرد از خود در موقعیت های اجتماعی داشته باشند.
درمان شناختی رفتاری Cognitive Behavioral Therapy
درمان شناختی رفتاری، یکی از روش های درمانی است که بیشتر مورد تحقیق قرار گرفته است و بسیاری از مطالعات، اثربخشی آن را در کاهش علائم مربوط به رفتارهای اضطرابی تایید کرده اند. هدف CBT کمک به افراد مبتلا به SAD با تغییر پاسخ های شناختی و رفتاری به اضطراب است. هدف درمان، ایجاد شبکه جدیدی از افکار و تجربیات است که تجربیات و خاطرات دلهره آور قدیمی را به چالش می‌کشد. این اهداف از طریق مکانیسم‌های مختلف، مانند مواجهه درمانی، که در آن، فرد در معرض موقعیت‌های نگران‌کننده قرار می‌گیرد، یا با استفاده از بازسازی شناختی، که در آن نحوه تفکر فرد توسط درمانگر به چالش کشیده می‌شود و یک سیستم فکری جدید ایجاد می‌شود، محقق می‌شود. دو مکانیسم درمانی رایج دیگر در روش شناختی رفتاری، آموزش مهارت های اجتماعی و حساسیت زدایی است. آموزش مهارت های اجتماعی، مهارت هایی را برای تعاملات اجتماعی آموزش می دهد؛ جنبه ای که افراد مبتلا به SAD اغلب فاقد آن هستند. این آموزش می‌تواند به شکل شیوه‌های مکالمه باشد، که در آن درمانگر مهارت‌های مکالمه مناسب را نشان می‌دهد و در گفتگوهای تمرینی با بیمار شرکت می‌کند. هدف حساسیت زدایی از بین بردن ترسی است که فرد ممکن است در موقعیت ها احساس کند، که با شبیه سازی موقعیت های تهدیدآمیز در یک فضای غیر تهدید آمیز انجام می شود. به طور معمول، بیمار فهرستی مرتب شده از موقعیت های اضطراب آور را با درمانگر خود تهیه می کند. درمانگر و بیمار ، یک برخورد را از طریق نقش آفرینی، تخیل یا درگیر شدن در موقعیت ترسناک، شبیه سازی می کنند. از طریق قرار گرفتن در معرض محیط ساختگی، بیمار با یک موقعیت ترسناک در یک مکان امن روبرو می شود.
اگرچه روش شناختی رفتاری برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی موثر است، اما اکثر بیماران پس از درمان، همچنان علائم اختلال را دارند و درصد قابل توجهی اصلاً به درمان پاسخ نمی دهند.
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد Acceptance and Commitment Therapy
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) یک رویکرد روان درمانی است که هدف آن افزایش انعطاف پذیری روانشناختی است و افراد را قادر می سازد تا به طور موثر افکار، احساسات و تجربیات خود را هدایت کنند. اساس روش درمانی ACT پذیرش است و افراد را تشویق می کند تا افکار و احساسات چالش برانگیز خود را بدون تلاش برای سرکوب یا کنترل آنها بپذیرند و از آنها استقبال کنند. با پذیرش لحظه حال، بدون قضاوت، افراد می توانند واکنشی دلسوزانه به تجربیات درونی خود داشته باشند. یکی دیگر از جنبه های مهم ACT، دفع شناختی است که شامل فاصله گرفتن از افکار غیر مفید با تشخیص آنها به عنوان رویدادهای ذهنی گذرا به جای بازتاب ثابت واقعیت است. این تغییر شناختی به کاهش تأثیر الگوهای تفکر منفی کمک می‌کند و به افراد اجازه می‌دهد تا ماهرانه‌تر با افکار خود مواجه شوند. یکی دیگر از اصول کلیدی ACT ، حواس متمرکز است که باعث تعامل فعال در لحظه کنونی می‌شود. با تمرکز بر رویدادهای فعلی، افراد می توانند از نگرانی های مربوط به گذشته یا آینده رها شوند و ارتباط عمیق تری با زمان حال ایجاد کنند. این روش، افراد را تشویق می کند تا دیدگاه گسترده تری را اتخاذ کنند و تشخیص دهند که افکار و احساسات، هویت اصلی آنها را تعریف نمی کند.
شفاف سازی ارزش ها یکی دیگر از اصول درمانی در روش ACT است که به افراد کمک می کند ارزش های بنیادین و اصولی را که در زندگی آنها اهمیت دارد شناسایی کنند. این شفاف سازی به تصمیم گیری و انجام اقدامات همسو با این ارزش ها کمک می کند و در نهایت حس هدفدار بودن را تقویت می کند.
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، با مجهز کردن افراد به ابزارهای لازم برای مدیریت مؤثر احساسات، افکار و موقعیت های دشوار، نقش مهمی در ارتقای انعطاف روانی فرد ایفا می کند. این روش، به جای تلاش برای از بین بردن افکار یا احساسات منفی، بر تغییر دیدگاه و رویکرد فرد نسبت به این تجربیات درونی تمرکز می کند. این تغییر در طرز فکر، تاب‌آوری را تقویت می‌کند و افراد را قادر می‌سازد تا راهبردهایی سازگار را توسعه دهند که برای گذر موفقیت‌آمیز از پیچیدگی‌های زندگی حیاتی است.
درمان دارویی اختلال اضطراب اجتماعی
علاوه بر مداخلات روانشناختی، برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است دارو نیز تجویز شود. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند سیتالوپرام بیشتر برای بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می شود.
درمان اختلال اضطراب اجتماعی با سیلوسایبین
تجربه مصرف سیلوسایبین شامل احساسات شدید، خاطرات و تجربیات عرفانی است که می تواند منجر به تغییر در ساختار شخصیتی فرد و همچنین تغییر جنبه های سیستم بیولوژیکی مغز شود. یکی دیگر از ویژگی‌های کلیدی تجربه سیلوسایبین، توانایی این ماده در القای نوروپلاستیسیته در مغز است. نوروپلاستیسیته به عنوان توانایی مغز برای اصلاح، تغییر و انطباق ساختار و عملکرد در طول زندگی از طریق اصلاح عملکرد سلولی و مولکولی تعریف می شود. در بررسی مطالعات در مورد تأثیر بیولوژیکی که منجر به اثرات ضد اضطراب سیلوسایبین می شود، به این نتیجه رسیدند که یک بار مصرف سیلوسایبین منجر به تغییرات سریع در مکانیسم های انعطاف پذیری مغز در سطح مولکولی، عصبی و سمپاتیک می شود. این تغییرات در نوروپلاستیسیته مغز به طور بالقوه زیربنای اثرات بالینی سیلوسایبین است.
در مطالعه ای، در گروهی از داوطلبان سالم (میانگین سنی 24.2 سال)، دوز مناسب سیلوسایبین باعث کاهش واکنش آمیگدال در مقایسه با گروه کنترل شد. نتیجه نشان می دهد که افرادی که فعالیت آمیگدال کاهش یافته را در طول درمان نشان می دهند، خلق و خوی مثبت تری را از خود بروز می دهند.
علاوه بر این، تحقیقات بر روی بیماران مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان، تغییراتی را در اتصال بین آمیگدال و قشر پیش پیشانی مغز به دنبال درمان با سیلوسایبین نشان می دهد، که در نتیجه کاهش اتصال قشر پیش پیشانی به آمیگدال راست پس از درمان رخ می دهد. این کاهش با کاهش سطح نشخوار فکری در افراد همراه بود. از آنجایی که بیش فعالی آمیگدال یکی از علائم اختلال اضطراب اجتماعی است، این نتیجه از تأثیر بالقوه سیلوسایبین برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی خبر می دهد.
گیرنده های سروتونین در آسیب شناسی اختلالات اضطرابی نقش دارند. در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، تصویربرداری PET پتانسیل اتصال گیرنده 5-HT1a را در آمیگدال، اینسولا و قشر سینگولیت قدامی به طور قابل توجهی نشان می دهد. تفاوت‌های بیولوژیکی در گیرنده‌های سروتونین می‌تواند عاملی مؤثر در سوگیری‌های عاطفی منفی پیرامون اختلالات اضطرابی باشد. با مصرف سیلوسایبین، که اثرات آن تا حد زیادی به گیرنده های سروتونین مربوط می شود، تغییرات در مدارهای لیمبیک دخیل در اختلالات اضطرابی می تواند منجر به اثرات ضد اضطراب طولانی مدت در افراد شود. به نظر می رسد اثرات ضد اضطراب سیلوسایبین به دلیل تغییر در پردازش احساسی از طریق فعال شدن گیرنده های 5-HT2A و 5-HT1A رخ می دهد. این اثرات پس از مصرف کتانسرین که آنتاگونیست گیرنده 5-HT2A است، دیده نشده است و این امر اهمیت این گیرنده را در اثرات ضد اضطرابی سیلوسایبین نشان می دهد.
در مطالعه ای به بررسی اثر سیلوسایبین در واکنش‌های شرکت‌کنندگان به طرد شدن اجتماعی پرداخته شد، افرادی که سیلوسایبین را مصرف کردند، احساس طرد شدگی اجتماعی کمتری را گزارش کردند. این کاهش احساس طرد اجتماعی با کاهش پاسخ‌های عصبی به طرد اجتماعی در قشر سینگولیت قدامی پشتی و شکنج پیشانی میانی، دو ناحیه کلیدی برای پردازش درد اجتماعی همراه بود.
در مطالعه ایی از شرکت کنندگان پس از مصرف سیلوسایبین،fMRI گرفته شد ، تغییراتی در پاسخ‌های مغز به بازیابی حافظه مشاهده شد. نواحی خاص پردازش حسی و بصری مغز، که قبلاً در طول یادآوری حافظه کاهش فعالیت داشتند، فعالیت شدیدی را از خود نشان دادند. این تغییر نشان می‌دهد که سیلوسایبین می‌تواند بر نحوه پردازش مغز و دسترسی به خاطرات شخصی فرد تأثیر بگذارد.
درمان اختلال اضطراب اجتماعی با سیلوسایبین و روانکاوی با روش ACT
با ادغام سیلوسایبین تراپی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) ، فرد به صورت فعال در از بین بردن الگوهای فکری ریشه دار شرکت می کند. ACT، با تاکید بر ذهن آگاهی و انعطاف پذیری روانی، مکمل سیلوسایبین تراپی است.
نتیجه
افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به درمان های موثرتری نیاز دارند، زیرا ماهیت این بیماری به نحوی است که افراد مبتلا به SAD کمتر به دنبال درمان هستند و کمتر برای دریافت درمان مراجعه می کنند. ادغام سیلوسایبین تراپی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) توانایی ایجاد تغییرات پایدار در اضطراب و ویژگی های شخصیتی را با القای انعطاف پذیری عصبی در مغز ایجاد می کند. ACT یک پشتوانه درمانی ایده‌آل به هنگام سیلوسایبین تراپی است، زیرا این درمان ذهن آگاهی و انعطاف‌پذیری روانشناختی را ارتقا می‌دهد که برای افزایش اثر ضد اضطرابی سیلوسایبین لازم است. ویژگی‌های ترکیبی ACT و سیلوسایبین این پتانسیل را دارند که اثرات ضد اضطراب پایداری را برای جمعیت‌های مبتلا به SAD به ارمغان بیاورد.
