سیلوسایبین تراپی
سیلوسایبین تراپی نوعی از روان درمانی با استفاده از ماده سیلوسایبین در یک محیط کنترل شده و ایمن با راهنمایی یک درمانگر است. سیلوسایبین ترکیبی است که می تواند حالات تغییر یافته هوشیاری مانند توهمات، افزایش احساسات و تجربیات معنوی را القا کند. برای بسیاری از مردم، تصور استفاده از یک داروی روانگردان برای درمان ممکن است رویکردی غیر معمول به نظر برسد اما شایان ذکر است که درمان با سیلوسایبین توسط مؤسسات پزشکی معتبر، مانند جانز هاپکینز مورد مطالعه و استفاده قرار می گیرد. آزمایشات بالینی درمورد نحوه اثر ومیزان مصرف سیلوسایبین به عنوان یک رویکرد درمانی برای درمان افسردگی، اضطراب، اعتیاد، اختلال وسواس فکری اجباری و اختلال استرس پس از سانحه دربسیاری از مراکزدرمانی در حال انجام بوده و علاقه به مطالعه بر روی سیلوسایبین به سرعت در حال افزایش است.
فهرست مطالب (کلیک کنید)
تاریخچه درمان با سیلوسایبین
در سال 1958، آلبرت هافمن، شیمیدان سوئیسی، ماده سیلوسایبین و سیلوسین را از قارچ Psilocybe mexicana جدا کرد. کارفرمای هافمن، ساندوز، سیلوسایبین خالص را برای استفاده در روان درمانی به پزشکان در سراسر جهان عرضه کرد. در سال های بعد تحقیقات بر روی قارچ های حاوی سایلوسایبین ادامه پیدا کرد و به دلیل ترس از پتانسیل بالا برای سوء مصرف، این قارچ در بسیاری از کشورها ممنوع شد این محدودیت به مطالعات علمی کشیده شده و پس از آن بودجه ای به تحقیقات در این زمینه اختصاص داده نشد. این روند تا دهه 90 میلادی ادامه پیدا کرد و در این زمان علاقه به مطالعه بر روی این قارچ ها دوباره در میان محققین افزایش پیدا کرد. نتایج مطالعات در طی دو دهه اخیر نشان دهنده ایمنی، اثر بخشی بالا و عوارض جانبی بسیار محدود و قابل کنترل در داوطلبین می باشد. این نتایج، قارچ ها را به یک امید درمانی جدید برای درمان بیماری و اختلالات روان تبدیل کرده است. اکثر مطالعات علمی تا به امروز، با دوزهایی از سایلوسابین انجام شده که ایجاد یک تجربه روانی خاص را در فرد القا می کند. از اوایل قرن ۲۱ درمان با سیلوسایبین توسط مؤسسات دانشگاهی مانند جان هاپکینز و ییل مورد مطالعه قرار گرفته است. در واقع، این دانشگاه جان هاپکینز بود که برای اولین بار در سال ۲۰۰۰، چندین دهه پس از ممنوعیت تحقیقات و درمان توسط کشورهای اروپایی در سال ۱۹۷۰، تأییدیه نظارتی را برای تحقیقات روانگردان دریافت کرد. در سال 2004 مطالعه ای در دانشگاه کالیفرنیا با هدف بررسی اثر سیلوسایبین بر روی افسردگی بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته انجام گرفت، نتایج حاصل از آن توانست توجهات را به مطالعه بر روی سیلوسایبین معطوف کند و سبب شود تحقیقات در مورد این ترکیب دوباره از سر گرفته شود. در سال 2006، اولین مقاله تحقیقاتی جان هاپکینز در مورد تأثیر بلندمدت استفاده از یک یا دو دوزسیلوسایبین در یک مطالعه دو سویه کور منتشر شد. محققان نتیجه گرفتند تجویز سیلوسایبین در محیط ایمن، سبب بهبود خلق و خو و ایجاد تجربیاتی شبیه به تجربیات عرفانی می شود و اثرات روانشناختی طولانی مدت آن حداقل به مدت ۸ هفته در افراد ادامه پیدا می کند. در سالهای اخیر برخی از کشورها مانند سوییس، هلند، ایتالیا، یونان، برزیل، قبرس و جمهوری چک شروع به جرم زدایی از آن کردند. در حال حاضر، قوانینی در بیش از ده کشور به تصویب رسیده است و به محققان اجازه می دهد تا به مطالعه بیشتر در مورد سیلوسایبین بپردازند. توجه به این نکته ضروری است که جرم زدایی و استفاده از این ماده حول ارزش درمانی آن متمرکز شده است.نحوه انجام سیلوسایبین تراپی
سیلوسایبین تراپی شامل مصرف ماده سیلوسایبین توسط بیمار است. به این منظور، بیمار در یک محیط کنترل شده و امن به یک دوره درمان می رود و درمانگر تجربه او را تسهیل می کند. تجربه سیلوسایبین معمولا ۶-۸ ساعت طول می کشد. اگرچه در برخی شرایط، بیماران ممکن است بیش از یک بار از این ماده استفاده کنند. اما استاندارد کلی برای درمان یک یا دو دوز با فاصله زمانی سه ماهه است. هدف از این روند درمانی این است که شرکت کننده بتواند تجربیات خود را از بینشی که به دست آورده است برای درمانگر تفسیر کند که این امر می تواند منجر به تغییر الگوهای رفتاری غیرمفید شود.
سیلوسایبین تراپی عموماً برای بیمارانی استفاده می شود که به درمان های مرسوم مقاوم هستند. این روش درمانی در افراد مبتلا به سرطان موجب از بین رفتن افسردگی، اضطراب و احساس ترس یا ناامیدی در مورد بیماریشان می شود. سیلوسایبین تراپی برای مبتلایان به افسردگی مقاوم به درمان کاربرد دارد، براساس مطالعات نشان داده شده است که از هر ۲۰ بیمار، ۱۳ نفر بهبودی کامل را تجربه می کنند. این روش پتانسیل بالایی در کاهش علائم افسردگی و اضطراب و بهبودی پایدار دارد. همچنین این روش درمانی برای بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه PTSD با نتایج مثبت چشمگیری همراه بوده است.
سیلوسایبین تراپی شامل مصرف ماده سیلوسایبین توسط بیمار است. به این منظور، بیمار در یک محیط کنترل شده و امن به یک دوره درمان می رود و درمانگر تجربه او را تسهیل می کند. تجربه سیلوسایبین معمولا ۶-۸ ساعت طول می کشد. اگرچه در برخی شرایط، بیماران ممکن است بیش از یک بار از این ماده استفاده کنند. اما استاندارد کلی برای درمان یک یا دو دوز با فاصله زمانی سه ماهه است. هدف از این روند درمانی این است که شرکت کننده بتواند تجربیات خود را از بینشی که به دست آورده است برای درمانگر تفسیر کند که این امر می تواند منجر به تغییر الگوهای رفتاری غیرمفید شود. سیلوسایبین تراپی عموماً برای بیمارانی استفاده می شود که به درمان های مرسوم مقاوم هستند. این روش درمانی در افراد مبتلا به سرطان موجب از بین رفتن افسردگی، اضطراب و احساس ترس یا ناامیدی در مورد بیماریشان می شود. سیلوسایبین تراپی برای مبتلایان به افسردگی مقاوم به درمان کاربرد دارد، براساس مطالعات نشان داده شده است که از هر ۲۰ بیمار، ۱۳ نفر بهبودی کامل را تجربه می کنند. این روش پتانسیل بالایی در کاهش علائم افسردگی و اضطراب و بهبودی پایدار دارد. همچنین این روش درمانی برای بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه PTSD با نتایج مثبت چشمگیری همراه بوده است.اثرات درمان با سیلوسایبین
- کاهش میزان افسردگی و اضطراب
- پذیرش بهتر خود
- کاهش نگرانی بیش از حد نسبت به مسائل
- افزایش خلق و خو
- ترس کمتر از آینده
- افزایش حس معنویت و ارتباط
- بهبود کیفیت زندگی
ملاحظات درمان با سیلوسایبین
- تجویز سیلوسایبین می بایست در کنار یک درمانگر انجام شود.
- در صورت ابتلا به مشکلات قلبی یا سابقه خانوادگی آن قبل از مصرف سیلوسایبین با پزشک خود مشورت کنید.
- منع مصرف سیلوسایبین برای افراد مبتلا به بیماری اسکیزوفرنی و یا اختلال دوقطبی یا سابقه خانوادگی آن
- تداخل دارویی سیلوسایبین با داروهای ضد افسردگی مانند SSRI, SNRI, MAOI و یا تثبیت کننده های خلق و خو مانند لیتیم.
